36. «Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ ΣΗΚΟΥΑΝΑ» του Γκιγιόμ Μυσσώ / 6. “THE STRANGER IN THE SEIN” by Guillaume Musso

For English, please, scroll down! Thank you! :) 

36. «Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ ΣΗΚΟΥΑΝΑ» του Γκιγιόμ Μυσσώ

Α) Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

        Η αστυνόμος Ροξάν Μοντκρεστιέν μετατίθεται δυσαρεστημένη στο Τμήμα Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων του Παρισιού παίρνοντας τη θέση του προκατόχου της, Μαρκ Μπατάιγι, ο οποίος νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση σε νοσοκομείο. Στο νέο της γραφείο ανακαλύπτει την τελευταία τηλεφωνική επαφή που είχε ο Μπατάιγι ενώ βρισκόταν ακόμη στο γραφείο του. Το τηλεφώνημα σχετίζεται με μια γυμνή κοπέλα που πήδηξε στο Σηκουάνα, ανασύρθηκε ζωντανή από την αστυνομία και τελικά κατάφερε να της ξεφύγει μυστηριωδώς. Η Ροξάν, θέλοντας να αποδείξει την αξία της σε εκείνους που τη μετέθεσαν, αποφασίζει να ασχοληθεί με την υπόθεση και να δώσει μια απάντηση σε αυτή. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά μια αναζήτηση στοιχείων βήμα προς βήμα.

        Τα στοιχεία της αναζήτησης οδηγούν την αστυνομικό στον ίδιο το γιο του νοσηλευόμενου συναδέλφου της και γνωστό συγγραφέα Ραφαέλ Μπατάιγι. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η κοπέλα που έπεσε στο ποτάμι ήταν η πρώην μνηστή του, διάσημη Γερμανίδα πιανίστρια Μιλένα Μπέργκμαν. Όμως, προς μεγάλη έκπληξη της αστυνομικού, η εν λόγω πιανίστρια θεωρείται νεκρή εξαιτίας αεροπορικού δυστυχήματος εδώ και καιρό.

        Σταδιακά, μετά από διάλογο με το Ραφαέλ, η Ροξάν μαθαίνει ότι αυτή που ως πρόσφατα θεωρούταν ως η μνηστή του, Μιλένα, ήταν στην πραγματικότητα μια ηθοποιός που την υποδυόταν, προκειμένου ο συγγραφέας να ευχαριστήσει τον άρρωστο παρέα του με την υποτιθέμενη επιτυχημένη προσωπική ζωή του. Όμως τα στοιχεία δείχνουν ότι η εν λόγω ηθοποιός υπάρχει περίπτωση να σχετίζεται με μια σειρά μυστηριωδών δολοφονιών που έλαβαν χώρα στα πλαίσια μυστηριακών τελετών αφιερωμένων στο θεό Διόνυσο τόσο στη Γαλλία όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο…        

Β) ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ   

        «Η άγνωστη του Σηκουάνα» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο από έναν από τους γνωστότερους Γάλλους συγγραφείς αυτού του είδους βιβλίων του 21^ου αιώνα, τον Γκιγιώμ Μυσσώ. Πρόκειται για ένα έργο με πολύ καθαρή δομή, που συμβάλει στην καλύτερη παρακολούθηση της υπόθεσής του. Τα γεγονότα των κεφαλαίων του κατανέμονται χρονικά από την 21^η έως και την 25^η Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Επίσης το καθένα από αυτά έχει το όνομα του πρωταγωνιστή των συμβάντων που αυτό περιγράφει (Ραφαέλ, Ροξάν κ.λ.π.). Με αυτόν τον τρόπο ο αναγνώστης γνωρίζει από την αρχή τον πρωταγωνιστή των σελίδων που θα ακολουθήσουν.

        Επιπρόσθετα, «Η άγνωστη του Σηκουάνα» είναι ένα λογοτεχνικό έργο με απρόσμενη εξέλιξη και αρκετές ανατροπές, χαρακτηριστικά που θεωρούνται θετικά από πολλούς λογοτέχνες και αναγνώστες.

        Ένα ακόμη θετικό χαρακτηριστικό του έργου είναι η σαφής σκιαγράφηση των πρωταγωνιστικών του χαρακτήρων, που συμβάλλει ως ένα βαθμό στην εξέλιξη της υπόθεσής του και στην ευκολότερη κατανόησή της.

       

Γ) ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ   

        Στα μειονεκτήματα του παρουσιαζόμενου βιβλίου ανήκουν μάλλον οι υπερβολικά πολλές ανατροπές της υπόθεσής του. Αυτές φέρνουν συνεχώς στο προσκήνιο νέους πρωταγωνιστές, που οδηγούν στην πίστη μιας ρεαλιστικής και ίσως θετικής εξέλιξης της υπόθεσής του. Τελικά η εμφάνιση όλο και περισσότερων χαρακτήρων καταλήγει σε μια περίεργη συσχέτισή τους με τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Διονύσου και με άλλα εγκλήματα που έχουν ήδη λάβει χώρα στην Αγγλία και στη Γαλλία. Όλα αυτά γίνονται μόνο για να αιτιολογηθούν τα τρία εγκλήματα της παρούσας υπόθεσης.

        Έχει πρόσφατα παρουσιαστεί και σε άλλο μυθιστόρημα, στη «Σπουδή στο μαύρο» του Χοσέ Κάρλος Σομόθα, το θέατρο ως πηγή κακού. Δεν έχω αρκετές γνώσεις πάνω στο βάσιμο αυτής της εκδοχής. Όμως καθαρά προσωπικά δε με ενθουσιάζει ως ιδέα της παρουσίασης της μία από τις επτά παλαιότερες καλές τέχνες ως αιτία εγκληματικής συμπεριφοράς. Με αυτόν τον τρόπο, όσο επιτυχημένη κι ευρηματική κι αν είναι η υπόθεση, δίνει μια απαισιόδοξη και σκοτεινή εντύπωση για τον τομέα των καλών τεχνών. Αυτό, όμως, είναι ένα εντελώς υποκειμενικό μου συναίσθημα.

        Ένα μικρό λαθάκι στο πραγματολογικό περιεχόμενο του κειμένου, που μόνο ένας Έλληνας, άριστος γνώστης της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας θα μπορούσε να προσέξει είναι το εξής: Ο Διόνυσος αναφέρεται στο μυθιστόρημα ως ένας από τους δώδεκα βασικούς θεούς του Ολύμπου. Όμως οι έξι άρρενες θεοί του Ολύμπου ήταν ο Δίας, ο Ποσειδώνας, ο Πλούτωνας, ο Άρης, ο Ερμής και ο Ήφαιστος. Ο Διόνυσος θεωρούταν ως δευτερεύων θεός.

        Το τέλος της υπόθεσης του λογοτεχνικού έργου είναι επίσης λίγο απογοητευτικό: Η αστυνόμος Ροξάν Μοντκρεστιάν, παρά την επίμονη και συστηματική της προσπάθεια να επιλύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω από την «Άγνωστη του Σηκουάνα»,δεν επιτυγχάνει στο στόχο της. Έτσι τα τρία προσχεδιασμένα εγκλήματα λαμβάνουν χώρα ανεμπόδιστα. Δίνεται, βέβαια, μια αμυδρή ελπίδα για θετική κατάληξη του Ραφαέλ, μετά από τους πυροβολισμούς που δέχτηκε.

        Όσον αφορά στην υπόθεση του νοσηλευόμενου αστυνόμου Μαρκ Μπατάιγι, που διαβίου θρηνεί το χαμό της μικρής του κόρης, Βέρα, η λύση δίνεται και πάλι μέσω του θανάτου, που οδηγεί σε ένα μεταφυσικό τόπο χαράς και επανασυνάντησης με την αγαπημένη.

        Τέλος, τη στιγμή που γράφεται αυτή η κριτική το βιβλίο δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα και στην ελληνική γλώσσα. Άρα κάποιος θα πρέπει να το αγοράσει από το εξωτερικό και να γνωρίζει γαλλικά για να το απολαύσει. Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί μεταφρασμένο και στην αγγλική γλώσσα, που σίγουρα είναι πιο εύκολο να διαβαστεί από περισσότερους αναγνώστες.

Δ) ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

        Όσο μεγάλη φαντασία και σουρεαλιστική κατάληξη κι αν χαρακτηρίζουν το υπό παρουσίαση μυθιστόρημα, αυτό θίγει παράλληλα κάποιες κοινές ανθρώπινες αλήθειες, όπως αυτές της αγάπης χωρίς τέλος αλλά και του ψυχικού πόνου, που δύνανται να οδηγήσουν τον άνθρωπο σε καταστρεπτικά μονοπάτια. Η παρουσίαση αυτών των ζητημάτων είναι συγκινητική και παράλληλα καταθλιπτική. Μπορεί άρα κανείς να ξεφύγει από τον πόνο που προκαλεί η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου;

        Ένα ακόμη ερώτημα που προκαλεί το βιβλίο στον αναγνώστη, θίχθηκε ήδη στην ενότητα Γ: Δύναται το πάθος για μια καλή τέχνη να οδηγεί σε ακραία αρνητικές συμπεριφορές; Η απάντηση είναι μάλλον θετική. Είναι, εξάλλου, γνωστά παραδείγματα σύγχρονων καλλιτεχνών που έφτασαν μέχρι το σημείο να χάσουν και τη ζωή τους δημιουργώντας αυτό που οι ίδιοι θεωρούσαν τέχνη. Κατά συνέπεια, ο προβληματισμός που πηγάζει από την εγκληματική δράση των ηθοποιών της «Άγνωστης του Σηκουάνα» είναι βάσιμος.

        Και ο ρόλος της σύγχρονης τεχνολογίας; Στο εν λόγω μυθιστόρημα αυτή παρουσιάζεται ως μέσο προς την επίτευξη του κακού: Ντρόουνς που καταγράφουν τα εγκλήματα και ηλεκτρονικό ακροατήριο που απολαμβάνει τις αιματηρές βιντεοσκοπήσεις αποτελούν εκφράσεις της σύγχρονης εγκληματικής προσφοράς που παρουσιάζεται. Έτσι γεννάται ο προβληματισμός πάνω στην ηθική χρήση των τεχνολογικών επιτευγμάτων.

        Όσο για την προσωπικότητα της αστυνόμου Ροξάν Μοντκρεστιάν, αντιπροσωπεύει το σύνηθες παράδειγμα της επαγγελματία γυναίκας που μάχεται σκληρά να επιβιώσει και να αναδειχθεί σε έναν ανδροκρατούμενο επαγγελματικό στίβο.

 

36. “THE STRANGER IN THE SEIN” by Guillaume Musso

A) THE BOOK’S CASE

        Police officer Roxanne Montchrestien is transferred, unhappy, to the Paris Department of Unsolved Cases, taking the place of her predecessor, Marc Bataille, who is hospitalized in critical condition. In her new office, she discovers the last telephone contact that Bataille had while he was still in his office. The phone call is related to a naked girl who jumped into the Seine, was retrieved alive by the police and finally managed to mysteriously escape them. Roxanne, wanting to prove her worth to those who transferred her, decides to deal with the case and provide an answer to it. From that moment on, a step-by-step search for evidence begins.

        The evidence of the search leads the police officer to the son of her hospitalized colleague and well-known writer Raphael Bataille. There are indications that the girl who fell into the river was his former fiancée, famous German pianist Milena Bergman. However, to the great surprise of the police officer, the pianist in question has been presumed dead in a plane crash for some time.

        Gradually, after a dialogue with Raphael, Roxanne learns that the one who was until recently considered his fiancée, Milena, was in fact an actress who played her, in order for the writer to please his sick father with his supposedly successful personal life. However, the evidence indicates that the actress in question may be related to a series of mysterious murders that took place within the framework of mystical rituals dedicated to the god Dionysus in both France and the United Kingdom…

 

B) THE ADVANTAGES OF THE BOOK

        “The Stranger in the Seine” is a detective novel written by one of the most famous French authors of this type of book of the 21st century, Guillaume Musso. It is a work with a very clear structure, which contributes to the better follow-up of its case. The events of its chapters are distributed chronologically from December 21 to 25 of the same year. Also, each of them has the name of the protagonist of the events that it describes (Raphael, Roxane, etc.). In this way, the reader knows from the beginning the protagonist of the pages that will follow.

        Additionally, “The Stranger in the Seine” is a literary work with an unexpected development and several twists and turns, characteristics that are considered positive by many writers and readers.

        Another positive feature of the work is the clear delineation of its protagonists, which contributes to a certain extent to the development of its plot and to its easier understanding.

C) THE DISADVANTAGES OF THE BOOK

        The disadvantages of the presented book are probably the excessive number of twists and turns in its plot. These constantly bring new protagonists to the fore, leading to the belief in a realistic and perhaps positive development of its plot. Ultimately, the appearance of more and more characters results in a strange correlation between them and the ancient Greek myth of Dionysus and other crimes that have already taken place in England and France. All this is done only to justify the three crimes of the present case.

        The theater as a source of evil has recently been presented in another novel, in “A Study in Black” by José Carlos Somoza. I do not have enough knowledge on the validity of this point of view. But personally, I am not thrilled with the idea of presenting one of the seven oldest fine arts as a cause of criminal behavior. In this way, no matter how successful and inventive the case is, it gives a pessimistic and dark impression of the field of fine arts. However, this is a completely subjective feeling of mine.

        A small error in the factual content of the text, which only a Greek, an excellent connoisseur of ancient Greek mythology could notice, is the following: Dionysus is referred to in the novel as one of the twelve main gods of Olympus. However, the six male gods of Olympus were Zeus, Poseidon, Pluto, Ares, Hermes and Hephaestus. Dionysus was considered a secondary god.

        The end of the literary work's case is also a bit disappointing: Policewoman Roxanne Montchrestian, despite her persistent and systematic effort to solve the mystery behind the "Seine Woman", does not achieve her goal. Thus, the three pre-planned crimes take place unhindered. There is, of course, a faint hope for a positive outcome for Raphael, after the shootings he received.

        Regarding the case of the hospitalized policeman Marc Bataille, who mourns the loss of his young daughter, Vera, the solution is again given through death, which leads to a metaphysical place of joy and reunion with his beloved.

        Finally, at the time of writing this review, the book is not available in Greece and in the Greek language. So one would have to buy it from abroad and know French to enjoy it. It is also available online in English, which is certainly easier for more readers to read.

 

D) THOUGHTS AFTER READING THE BOOK

        No matter how great the imagination and surreal ending of the novel under review may be, it also touches on some common human truths, such as those of endless love and mental pain, which can lead a person to destructive paths. The presentation of these issues is moving and at the same time depressing. Can anyone escape the pain caused by the loss of a loved one?

        Another question that the book raises in the reader was already addressed in section C: Can passion for good art lead to extremely negative behaviors? The answer is probably yes. Moreover, there are well-known examples of contemporary artists who went so far as to lose their lives while creating what they themselves considered art. Consequently, the concern that stems from the criminal action of the actors of “The Stranger on the Seine” is well-founded.

        And the role of modern technology? In the novel in question, it is presented as a means to achieve evil: Drones that record crimes and an electronic audience that enjoys the bloody video recordings are expressions of the modern criminal offer that is presented. Thus, the concern about the ethical use of technological achievements is born.

        As for the personality of the police officer Roxanne Montchrestian, she represents the usual example of the professional woman who fights hard to survive and rise in a male-dominated professional arena.

 

36. «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΟΡΑΣΗ» του Σεμίρ Ζέκι

Α) Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

        Πόσοι άραγε αναγνώστες – φίλοι της επιστήμης ή της τέχνης – έχουν διερωτηθεί πώς ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τις εικόνες που προσλαμβάνουν οι ανθρώπινοι οφθαλμοί; Σύμφωνα, λοιπόν, με το παρουσιαζόμενο βιβλίο του θεμελιωτή της νευροαισθητικής, Σεμίρ Ζέκι, η κάθε ιδιότητα οποιασδήποτε εικόνας γίνεται αντιληπτή από διαφορετική, εξειδικευμένη περιοχή του εγκεφάλου. Π.χ. υπάρχουν ξεχωριστές περιοχές για την αντίληψη του χρώματος, της μορφής ή της κίνησης. Τελικά όλες οι αποσπασματικές αντιλήψεις, που δημιουργούνται με ελάχιστη διαφορά χρόνου, συνθέτουν τη συνολική εντύπωση του θεατή για το αντικείμενο που βλέπει. Επιπρόσθετα, στην περίπτωση που υποστεί βλάβη κάποια εξειδικευμένη εγκεφαλική περιοχή σχετική με την όραση, ο ασθενής δεν παύει να βλέπει εντελώς αλλά αντιλαμβάνεται τις υπόλοιπες ιδιότητες της εικόνας, οι οποίες αναγνωρίζονται από τα υγιή κέντρα όρασής του. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, στους ασθενείς με αχρωματοψία.